به فکر قیامت که می افتم و میزان اعمال.

گمان می کنم باید یک کار خیلی بزرگ انجام بدم.

کاری که به یکباره بخش عظیمی از سستی هایم را جبران کنه.

و ثواب زیادی رو به کوله بارم اضافه کنه.

همین فکر،کارهای خیر دیگه رو در نظرم کوچک می کنه.

جالبه که وسوسه شیطان کارساز می افته و خیلی ها با همین فکر،دست خالی محشور میشن.

از قدیم گفتن سنگ بزرگ،نشانه نزدنه.  ذره ذره جمع گردد،وانگهی دریا شود.

چه زیبا حضرت علی (ع) سفارش می کند:

 کار نیک انجام دهید و چیزى از آن را کوچک نشمارید .

که کوچک آن هم بزرگ است و اندک آن هم بسیار است‏.

روضة الواعظین ج‏2 ص 372